Σάββατο 1 Μαρτίου 2014

Δε θα πληρώσουμε για τις σπουδές μας!



    Η χθεσινή κινητοποίηση στον αντιπρόεδρο της σχολής αλλά και όλη η κουβέντα που συνεχίστηκε μετά στους διαδρόμους της σχολής με άλλους καθηγητές δείχνει για ακόμα μια φορά τη θέση που έχουμε για εκείνους στο πανεπιστήμιο της κρίσης, των επιχειρήσεων, του κεφαλαίου . Τι στιγμή που το τμήμα μας «αποτελεί ένα από τα καλύτερα τμήματα φαρμακευτικής παγκοσμίως», με άρτια εξοπλισμένα εργαστήρια, με εργαστηριακό εξοπλισμό που αγοράζεται με κονδύλια πολλών εκατομμυρίων ευρώ, βλέπουμε το ίδιο το τμήμα να μας αποκλείει από την εκπαιδευτική διαδικασία. Τη στιγμή που spin-off εταιρείες χρησιμοποιούν τα εργαστήριά μας για την έρευνα και δημιουργία νέων προ’ι’όντων με μοναδικό σκοπό το κέρδος τους, εμείς βλέπουμε τη δυνατότητα να μπούμε σ’αυτά τα εργαστήρια ως ένα προνόμιο που όσο θα βαθαίνει η κρίση θα γίνεται προνόμιο όλο και λιγότερων. Τη στιγμή που εγκρίνονται κονδύλια πολλών εκατομμυρίων ευρώ για τον εξοπλισμό των εργαστηρίων της σχολής (εξοπλισμό που ως προπτυχιακοί δεν πλησιάζουμε ποτέ-πού χρησιμοποιούνται οεο?), οι φοιτητές του πρώτου έτους καλούνται να πληρώσουν πάνω από 50 ευρώ για τα απαραίτητα αναλώσιμα για τις εργαστηριακές ασκήσεις, διαφορετικά δε θα γίνουν δεκτοί στο εργαστήριο. Τα ίδια ισχύουν και για αρκετά συγγράμματα.
    Όπως φαίνεται όμως αυτό δεν απασχολεί και πολύ αρκετούς καθηγητές μας. Αυτό τουλάχιστον συμπεραίνουμε εμείς και με βάση αυτά που ακούσαμε. Απ’ ότι φαίνεται το δικαίωμα ΟΛΩΝ των φοιτητών στην εκπαιδευτική διαδικασία που όσο βαθαίνει η κρίση τόσο περισσότερο προνόμιο λιγότερων θα είναι, δεν είναι ζήτημα αρκετά σημαντικό για να συζητηθεί άμεσα από τους καθηγητές, πόσο μάλλον για να βρεθεί λύση γι’ αυτό. Το τμήμα ,μας είπανε, δεν διαθέτει χρήματα για να αγοράσει εργαστηριακό εξοπλισμό για τους πρωτοετείς φοιτητές και αν αυτοί δεν έχουν να πληρώσουν –ή δεν δέχονται να το κάνουν γιατί πολύ απλά δεν τους περισσεύουν- τότε … η ζωή είναι άδικη. Εξαιρετικά αλτρουιστική και γεμάτη «ακαδημαϊκό πνεύμα» τοποθέτηση, που αν μη τι άλλο δείχνει πώς αντιμετωπίζονται οι φοιτητές σε ένα πανεπιστήμιο που όσο περισσότερο εδραιώνεται, τόσο πιο ταξικό, αμείλικτο για όσους δε μπορούν να πληρώσουν γίνεται , σε αντίθεση πάντα με τις «ευεργέτιδες» εταιρίες, οι οποίες χρήζουν διαφορετικής αντιμετώπισης.
    Για το φοιτητικό κίνημα, ήταν πάντα αδιαπραγμάτευτο το δικαίωμα στην μόρφωση ανεξάρτητα από την οικονομική κατάσταση κάθε φοιτητή. Η δημόσια και δωρεάν παιδεία δεν μας χαρίστηκε, κατακτήθηκε μέσα από τους αγώνες μας και δε σκοπεύουμε να το χαρίσουμε προς όφελος καμίας επιχείρησης, στον βωμό καμίας κρίσης τους. Παλεύουμε ο φοιτητικός μας σύλλογος να αποτελεί ασπίδα του κάθε ενός από εμάς, διεκδικούμε και παλεύουμε από τα πιο μικρά μέχρι τα πιο μεγάλα… Υπερασπιζόμαστε και επιβάλουμε ως φοιτητικός σύλλογος ενιαία τις ανάγκες μας για δωρεάν σπουδές, σίτιση, στέγαση από το πρώτο μέχρι το τελευταίο έτος της σχολής.
                                   Δεν κάνουμε βήμα πίσω!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σελίδες